تفاوت کوین و توکن چیست؟

• در مورد كوين و توكن چه مي دانيد؟

• تفاوت كوين و توكن چيست؟

• چرا بعضي اوقات كوين و توكن را به جاي يكديگر استفاده ميكنند؟

در واقع كوين ها و توكن ها دو نوع اصلي ولي متفاوت از ارزهاي ديجيتال هستند. و حتي اهداف متفاوتي را هم دنبال مي كنند و مزيت هاي منحصر به فردي هم براي دنیای كريپتو دارند.

بهتر است اول در مورد كوين ها و توكن ها به صورت كاملا مجزا بيشتر بدانيم تا بتوانيم تفاوت اين دو را كاملا درك كنيم.

کوین چیست؟

رمزارزی که یک بلاکچین مستقل و پایدار داشته باشد كوين نام دارد و در واقع عنصر اصلي بلاك چين است. به عنوان مثال: بيت كوين ، كوين شبکه بلاك چين بيت كوين است. 

بلاکچینها با اهداف خاصی توسعه داده و راه اندازی میشوند. همانطور که گفتیم بیتکوین دارای یک شبکه بلاکچینی لایه اول مجزاست. اما هدف از ایجاد بیتکوین چیست. بیتکوین به منظور حفظ و ذخیره ارزش و همچنین تمرکز زدایی و عدم دخالت  بانکها و سازمانهای مالی در خلق و ذخیره دارایی ایجاد شد.

بررسی ویژگیهای کوینها:

• تعویض‌پذیر بودن
• قابلیت تقسیم شدن به واحد‌های کوچکتر
• امکان انتقال به کیف‌های دیگر
• خاصیت ماندگاری و حفظ مقدار
• عرضه شدن به مقدار محدود

این‌ها ویژگی‌هایی از کوین هستند که به پول‌های رایج شباهت دارد. ویژگی متفاوت کوین با ارزهای سنتی در این است که کوین‌ها به شبکه بلاک‌چین عمومی متصل هستند. بر اساس این ویژگی به افراد مختلف امکان داده می‌شود که به شبکه عمومی متصل شود و از آن استفاده کند.

کاربرد کوین‌ چیست؟

بیت‌کوین، لایت‌کوین و دیگر کوین‌ها، علاوه بر این که به عنوان پول و برای خرید و فروش به کار برده می‌شوند، موارد استفاده دیگری نیز دارند که در زیر به آن‌ها اشاره می‌کنیم.

• واحد ارزش‌گذاری کالاهای دیگر هستند: می‌توان کالاهای دیگر را بر حسب یک کوین ارزش‌گذاری کرد.
• ذخیره کردن ارزش: کوین‌ها را می‌توان ذخیره کرد و در زمان دیگری با یک کالای دیگر مبادله کرد.
• انتقال ارزش مالی: با استفاده از کوین‌ها می‌توان مقدار مشخصی از ارزش مالی را به افراد دیگر منتقل کرد.

برخی از کوین‌های دیگر مانند اتریوم کاربردهای فراتری نیز دارند. برای مثال می‌توان اتریوم را برای انجام معاملات بر روی شبکه اتریوم به عنوان سوخت تراکنش‌ها به کار برد.

توکن چیست؟

برخلاف کوینها که یک شبکه بلاکچین اختصاصی و ویژه خود را دارند، توکنها بر روی شبکه هایی که از پیش توسعه یافته اند ایجاد میشوند.

توکنها مشتقات بلاکچینی هستند. به این معنا که برای ایجاد توکنها نیاز به کد نویسی و برنامه نویسی پایه وجود ندارد. برای ایجاد توکن به عنوان رمز ارز پایه منحصر به فرد کافی است از یک پروتکل قرارداد هوشمند برای ایجاد آن استفاده کنید.

ایجاد یک توکن ارز دیجیتال جدید برای افرادی که آشنایی کافی با کدنویسی دارند و برای توسعه‌دهندگان، کار دشواری نخواهد بود. فرض کنید شما قصد دارید توکن مورد نظر خود را بر روی شبکه اتریوم ایجاد کنید. ابتدا باید مقداری اتریوم را به ماینر های شبکه بدهید تا تولد توکن شما را تائید کنند. برای تمامی تراکنش‌های توکن خود باید به شبکه کارمزد پرداخت کنید. چون توکن شما بر روی شبکه اتریوم ایجاد شده، کارمزد تراکنش ها را باید با اتر پرداخت کنید. بنابراین، برای انتقال توکن خود، از یک فرد به فرد دیگر و یا انتقال آن از اپلیکیشن خود به کاربری که از اپلیکیشن شما استفاده خواهد کرد، شما بایستی اتر پرداخت کنید.

توکن هادر واقع عملکرد کوین ها را گسترش می دهند و یا قابلیت فعلی آنها را بهبود می بخشند. توکن ها معمولا بر روی یک شبکه مجزا از بلاک چین کار میکنند و از الگوریتم قرار داد هوشمند استفاده میکنند تا برای بهبود وضعیت تراکنش ها و ارتقا ی کوین ها مفید باشند.

به عنوان مثال؛  تتر ERC-20، یک توکن بر روی بلاکچین اتریوم است. در واقع شبکه ERC20 یک پروتکل برای ساخت توکن در بلاکچین اتریوم است. یکی از مهم‌ترین ویژگی توکن‌هایی که از یک پروتکل استفاده می‌کنند این است که می‌توانند با یکدیگر مبادله شوند.

انواع توکن

برای اینکه یک توکن بتواند ارزش جذب کند و مقبولیت به دست بیاورد، باید در یک پروژه کاربردی باشد و در صرافی های معتبر اضافه شود که به‌هیچ وجه کار ساده‌ای نیست. توکن هایی که بتوانند با حضور خود یک نیاز را رفع کنند و خدمات مفیدی ارائه دهند، شانس بیشتری در بازار سرمایه دارند.

به طور کلی چهار توکن اصلی وجود دارند:

۱- توکن های کاربردی (Utility tokens)

۲- توکن های امنیتی (Security token)

۳- توکن های معاملاتی (Transactional Token)

۴- توکن حاکمیتی (Governance Token)

کدام بلاکچین ها میزبانان مهمتری برای توکنها هستند؟

بسیاری از توکنهایی که میشناسیم بر بستر شبکه ERC20 توسعه داده شده اند. به عنوان محبوبترین بلاکچین میزبان میتوانیم به اتریوم با بلاکچین ERC20 اشاره کنیم. رمزارزهایی مانند تتر (USDT)، میکر (MKR) و EOS از جمله این توکن‌ها هستند. رمزارز ترون نیز مانند  BNB  یا همان توکن صرافی ارز دیجیتال بایننس (بایننس کوین) در ابتدا بر بستر ERC-20 اتریوم فعالیت می‌کرند و بعد از مدتی بلاکچین اختصاصی خودشان برایشان طراحی شد. پس از مدتی ترون دارای بلاکچین اختصاصی خود یعنی  TRC-20 و بایننس کوین  BNB، دارای بلاکچین اختصاصی  BEP-20 شدند.

بسیاری از پروژه‌های ارز دیجیتال مانند پروژه ترون، ترجیح می‌دهند ابتدا، ارز دیجیتال خود را بر بستر یک بلاکچین دیگر راه‌اندازی کنند و پس از ثبت حضور موفق خود در بازار، بلاکچین اختصاصی خود را کد نویسی میکنند.

پس از توسعه شبکه ترون، TRC20، این شبکه هم به در رتبه دوم میزبان محبوب تبدیل شد. کاسموس (Cosmos) و تزوس (Tezos) نیز بلاکچین‌های محبوب برای توکن‌ها به شمار می آیند.

نتیجه گیری

مهمترین تفاوت کوین و  توکن در مستقل بودن یا نبودن آنها در بلاک چین است! در بازار ارزهای دیجیتال، یک “توکن” (Token) ارز دیجیتالی است که بلاک چین مستقل خود را ندارد و روی شبکه‌های دیگر مانند اتریوم جابه‌جا می‌شود، اما یک کوین ارز دیجیتالی است که بلاک چین مستقل خود را دارد.

بیت کوین، اتریوم، ریپل، لایت کوین، بیت کوین کش، کاردانو و صدها ارز دیجیتال دیگر که بلاک چین‌های اختصاصی خود را دارند در دسته‌بندی کوین‌ها جای می‌گیرند و از بزرگترین توکن‌های بازار هم می‌توان به تتر، چین لینک، دای (Dai)، آوی (Aave)، یرن فایننس (Yearn.Finance) و بت (BAT) اشاره کرد.

از مهم ترین تفاوت کوین و توکن:

• کوین ها دارای بلاکچین مخصوص به خود هستند اما توکن ها بر بستر بلاکچین کوین ها ساخته می شوند.
• توکن ها میتوانند به صورت سهام نیز باشند مانند سهم یک شرکت یا یک سهام در متاورس
• توکن های ساخته شده بر روی بلاک چین کوین هاشبکه مخصوص آن بلاک چین ساخته می شوند